Who: Anneloes Vos had een goede baan en een fijn gezin. Er leken geen problemen te zijn, ze wilde alleen wat kilo’s kwijt. Een jaar later moest ze anorexia overwinnen.

History: “Wil je dood?” werd haar bij de intake van de kliniek gevraagd. “Want die kant ga je op.” Het deed Anneloes weinig. Emoties kwamen niet meer binnen. Dat was een van de redenen waarom ze haar eetprobleem zover had laten komen, het verdoofde. Maar ze wilde ook leven. Daarom meldde ze op haar 34^ste bij een kliniek. “Ik zat vol frustratie. Ik was slimmer dan dit. Ik ben geen zestienjarig meisje meer.” Na een dikke twee maanden ging ze weer naar huis. Toen moest het echte helen nog beginnen.

Her story: Iedereen heeft problemen, maar daar praat je niet over; Met dat idee had Anneloes jaren geleefd. Toen ze de kliniek verliet, besloot ze het anders te doen. Ze deelde haar ervaringen en gevoelens met andere vrouwen en juist dat hielp haar het eetprobleem te overwinnen. “Wij vrouwen kijken zo kritisch naar onszelf. We leggen de lat heel hoog en vanuit onzekerheid willen we ons dan beter voordoen. Ik zag er altijd tot in de puntjes verzorgd uit en had alles voor elkaar. Niemand zag dat ik onzeker was. Bij mij uitte die onzekerheid zich in een eetprobleem.” Eerlijk zijn over haar onzekerheid heeft Anneloes moed gegeven. Zo heeft ze na het overwinnen van anorexia haar vaste baan opgezegd en is ze voor zichzelf begonnen. Natuurlijk voelde ze onzekerheid, maar daar liet ze zich niet meer door tegenhouden. Als trainer helpt ze mensen nu een goede eerste indruk te maken tijdens een pitch, presentatie of sollicitatiegesprek, allemaal situaties waarin mensen zich onzeker kunnen voelen. Ze vertelt je graag meer over haar aanpak.